Biryuchina: beschrijving van soorten en regels van landbouwtechnologie

Liguster (Ligustrum) behoort tot het geslacht van planten uit de familie Olive. Dit geslacht omvat ongeveer vijftig soorten. De plant kan worden weergegeven door groenblijvende, semi-groenblijvende en bladverliezende struiken of kleine bomen.

Liguster gewoon: beschrijving, vooral planten en verzorging

Gewoon of ligustrum (L.vulgáre), is een bladverliezende struik of boom tot vijf meter hoog met tegenoverstaand, eenvoudig, speerachtig en leerachtig gebladerte. Veel soorten staan ​​bekend als Geelbladig of Aurea. Het bovenste deel van het gebladerte heeft een donkergroene kleur. Het onderste deel van het gebladerte is lichter, puntig.

Witgekleurde bloemen hebben een karakteristiek aroma, verzamelen zich in bloeiwijzen, pluimen, bloeien dichter bij het midden van de zomer. Afgeronde vruchten in de vorm van glanzende giftige bessen, gevuld met zaden. Deze winterharde soort wordt meestal gekweekt in de bodem en klimatologische omstandigheden van de middelste zone van ons land. Van volwassen planten wordt een zeer mooie en originele haag verkregen.

De meest populaire variëteiten:

• "Aureum" of aureum, tot anderhalve meter hoog met groen gekleurde bladbladen. Er is een uitgesproken gouden rand op de bladeren. Het wordt gekenmerkt door winterhardheid, maar moet worden gekweekt in zonnige gebieden;
• ondermaatse "Glaucum" tot een meter hoog, heeft een spreidende kroon, vrij smal gebladerte met een blauwachtige bloei en wit grenzend;
• semi-groenblijvende struikvariëteit "Visari" heeft een dichte kroon van niet meer dan een meter hoog en breed, ovaal, goudgeel gebladerte;
• rang "Pyramidale" met een aantrekkelijk luchtgedeelte van de piramidevorm
• medium cijfer "Pendulum"met een treurende kroonvorm;
• zeer decoratief cijfer "Glaucum" met blauwachtig gebladerte, gekenmerkt door wit grenzend.

Alle variëteiten zijn pretentieloos en hoeven niet te schuilen voor de winterperiode.

Fotogalerij

Hoe een liguster te planten

Liguster bont

Bonte (L. variegata) - een van de variëteiten van de Chinese liguster, met lange bladeren die een punt hebben. Kroonkleuring is donkergroen, met originele gouden velden. In de herfst vormen witachtige, relatief veel bloemen. Na de bloei worden vruchten gevormd, waarin zich talloze zaden bevinden. Sierheester pretentieloos genoeg om te groeienmaar te lage temperatuuromstandigheden verdragen een slechte zaak.

De liguster is briljant

Briljant (L. lucidum) in natuurlijke omstandigheden groeit in China en Japan. De naam is te danken aan de vorming van glanzend en zeer decoratief gebladerte. Het luchtgedeelte van een grote struik of lage boom wordt enkele meters hoog.

Het vrij grote gebladerte is langwerpig, eivormig, gekenmerkt door een glad en glanzend oppervlak. De bloemen zijn klein, witachtig, verzameld in relatief losse pluimvormige bloeiwijzen tot 16-18 cm lang en bloeien lang. In regio's met zeer ongunstige klimatologische omstandigheden wordt onderdak voor de winterperiode gebruikt.

Liguster Japans

Japans (L. jaronicum) is vergelijkbaar met briljante liguster. Het wordt gekenmerkt door een hoogte van het luchtgedeelte tot vier meter en een zeer goed ontwikkelde kroon. Het is meer schaduwhard, maar een relatief humeurige variëteit in termen van locatieselectie en irrigatie-activiteiten.

Het planten en vervolgens verzorgen van een dergelijke plant is niet moeilijk. De populaire ondermaatse variëteit "Rotundifolium" tot anderhalve meter hoog onderscheidt zich door afgeronde zeer decoratief gebladerte.

Liguster ovaalbladig

Ovaalbladig of Californisch (L. ovalifolium) verwijst naar groenblijvende belemmerde bomen tot een meter hoog. Bloei is onregelmatig, dus het uitzicht wordt meer gewaardeerd voor decoratief gebladerte. De bloemen hebben een zeer karakteristieke onaangename geur. Winterhardheid is erg laag, daarom wordt een antennedeel gebruikt om te beschermen tegen vorst.

Andere soorten en variëteiten van liguster

Bekend bij tuinders, de beschrijving van andere populaire variëteiten en soorten:

• Japanse variatie - de liguster is goud. Kenmerkend voor de soort is een hoge groei- en ontwikkelingssnelheid, evenals het vermogen om de vorming van levende sculpturale composities en hagen uit te voeren. Het gebladerte is glad en ovaal, met een groen centrum en een fel gouden rand. De bloemen zijn buisvormig, klein, witachtig;
• Kvihou (L.quihoui) Molodushka is een middelgrote struik met een hoogte van het luchtgedeelte van niet meer dan een paar meter. Niet al te veel bloei vindt plaats in het midden van de zomer en stopt na een paar weken met de vorming van zaden;
• evergreen liguster Ybota (L.ibota) verwijst naar bladverliezende, lichtminnende struiken die midden in de zomer bloeien en in het eerste decennium van de herfst vruchten vormen. Het wordt gekenmerkt door lage winterhardheid en veeleisend weer tot gunstige bodemomstandigheden;
• Iezskaya (L.yezones) is een schaduwtolerante en tamelijk winterharde heester decoratieve vaste plant met kleine en harde bladeren. Bloei vindt plaats in het laatste decennium van de zomer;
• dik (L.comstum) is een semi-groenblijvende en middelgroeiende struik, niet-bloeiende plant met onvoldoende hoge vorstbestendigheid.

Liguster: kapsel

In de afgelopen jaren heeft het op grote schaal populariteit verworven in het tuinieren. scherpste liguster (L. casissumum). De middelgrote struikachtige decoratieve vaste plant met een hoogte van niet meer dan drie meter onderscheidt zich door korte cilindrische bloeiwijzen. De onvoldoende hoge winterhardheid maakt de teelt enigszins moeilijk in gebieden met koude en lange winters.

Functies planten en trimmen liguster voor hagen

Een meerjarige sierheesterplant groeit zeer goed en ontwikkelt zich niet alleen in zonnige gebieden, maar ook in de aanwezigheid van lichte schaduw. Bijna elke tuingrond is geschikt om te groeien, maar de grond mag niet te verzuurd of te nat zijn, met sterke stagnatie van vocht.

Meestal worden veel soorten tuinliguster gebruikt in lintwormaanplantingen die geschikt zijn voor krullende kapsels. Een bescheiden cultuur ziet er erg indrukwekkend uit in groeps- of borderaanplantingen, evenals bij het maken van hagen. Veel tuiniers en landschapsontwerpers gebruiken struikplanten om boerderijgebouwen en hekken te versieren.

Hagen gemaakt van liguster zien er erg indrukwekkend uit, maar het is het beste om de meest vorstbestendige soorten en variëteiten voor dit doel te planten. De minst winterharde en de meest pretentieloze soorten moeten worden gebruikt voor groepsbeplantingen met andere soorten struikplanten.

Om een ​​haag in volle groei te vormen, is snoeien noodzakelijk. Zo'n belangrijke gebeurtenis wordt in verschillende fasen uitgevoerd. In het voorjaar wordt verplichte sanitaire snoei uitgevoerd., waarbij alle takken die gebroken of zwaar beschadigd zijn door wintervorst worden verwijderd. Formatief snoeien van een dichte kroon wordt iets later uitgevoerd, onmiddellijk nadat een meerjarige sierstruik de fase van actieve groei ingaat.

Ligusterfoktechnologie

Tegenwoordig wordt de verspreiding van decoratieve vaste planten door stekken en zaden, evenals gelaagdheid, nakomelingen of het planten van de scheuten, beoefend. Stekken zijn de gemakkelijkste en handigste manier om een ​​nieuwe plant te krijgen. in de omstandigheden van thuis tuinieren met het hoogste percentage overlevingskansen van plantmateriaal:

• het oogsten van plantmateriaal wordt onmiddellijk na de bloei van een volwassen vaste plant uitgevoerd;
• alleen de gezonde en sterkste takken worden geselecteerd voor stekken, waaruit plantmateriaal tot 12 cm lang wordt verkregen;
• vóór het wortelen is het wenselijk om het plantmateriaal te behandelen in een oplossing op basis van een speciale stimulator van wortelvorming;
• voor het planten is het noodzakelijk om van tevoren een voedzaam bodemsubstraat te bereiden, bestaande uit zode grond en middellangkorrelig zand;
• na desinfectie van het plantensubstraat worden stekken verdiept in een hoek van 40-50 mm;
• bewortelde stekken moeten voldoende worden bewaterd en bedekt met een transparante plastic film om een ​​comfortabel temperatuurregime te creëren op het niveau van 20-25^overS.

Met systematische bewatering en ventilatie duurt het bewortelingsproces ongeveer een paar weken en na drie maanden wordt een krachtig wortelsysteem gevormd en verschijnen nieuwe scheuten. De indoor kweekmethode heeft zich zeer goed bewezen. Eenjarige zaailingen worden getransplanteerd naar een vaste plaats.

De methode van zaadreproductie is niet erg populair, vanwege het onvoldoende hoge percentage zaadkieming. Deze optie is onder andere vrij tijdrovend en erg lang. Zaadvermeerderingstechnologie:

• in de eerste fase wordt het zaadmateriaal gewonnen uit de vruchten van de decoratieve vaste plant;
• alle zaden moeten worden gesorteerd en de grootste en meest goed gevormde worden een dag in water bij kamertemperatuur geweekt;
• tot op de bodem gezonken, moeten de meest volle zaden worden gestratificeerd in een container met vochtige grond op de onderste plank van een huishoudelijke koelkast;
• het is toegestaan ​​om het proces van natuurlijke gelaagdheid uit te voeren door in de herfst in open grond te zaaien;
• gelaagde zaden van sierplanten worden in het voorjaar of de herfst gezaaid in speciale plantenbakken gevuld met voedzaam grondsubstraat op basis van zuiver rivierzand, veenkruimels en hoogwaardige humus.

Massa-opnames verschijnen soms pas na een paar maanden. Als het zaaien te dik is, is het noodzakelijk om de zaailingen uit te dunnen of te plukken in afzonderlijke turfpotten. Je kunt zaailingen op een vaste plek planten, zowel in het voorjaar als in de herfstmaar de eerste optie heeft meer de voorkeur.

Hoe liguster te propageren

Lagen ligusterrassen in het voorjaar. Om dit te doen, wordt een kleine incisie gemaakt op de sterkste takken dichter bij de grond. Takken gebogen naar de grond worden besprenkeld met grond en mulched met bevochtigd mos. Afhankelijk van het regime van irrigatiemaatregelen, zijn stekken geworteld. Het volgende jaar worden stekken losgekoppeld van de ouderstruik en getransplanteerd naar een permanente plaats.

Liguster is een familielid van de sering populair in ons land. Deze sierstruik wordt meestal toegeschreven aan planten met een nauw omschreven specificiteit van gebruik en, als deze wordt verwaarloosd, zal het luchtgedeelte er vrij gewoon uitzien. Niettemin is er de laatste jaren een groeiende trend in de populariteit van deze cultuur bij landschapsontwerpers en amateurtuiniers.